Laatste nieuws

Het is 16 juni 2021. Vandaag zijn Roy en ik 42 jaar samen. Wil je weten hoe het allemaal begon?

Het was 16 juni 1979.
Ik werd gebeld door de organisatie van het tennistournooi in de Blaupunkthal:
er was iemand uitgevallen; of ik mee kon doen met het tournooi.
Dat was goed, maar ik kon geen oppas vinden voor mijn kids van 10 en 7 jaar,
dus zij moesten alleen thuis blijven.
Ik had wel het telefoonnummer van de Blaupunkt bij de telefoon gelegd, voor het geval dat...
(Er waren nog geen mobiele telefoons)

Onze kater Wampie was 's middags thuisgekomen met een vogeltje.
Het was gewond en ik had het in een poppenbedje in een aparte kamer gelegd om te genezen.
Ik had tegen de kinderen gezegd dat ze de deur van die kamer niet open mochten doen.
Maar hoe gaat dat....

Ik stond in de kleedkamer mijn tennisrokje aan te trekken, toen er omgeroepen werd:
Telefoon voor Leny van Leeuwen!
Ik haastte mij de kleedkamer uit, met mijn tennisrokje nog maar half aan...
op weg naar de telefoon.
Edith belde op, ze waren toch de kamer ingegaan waar het vogeltje lag
en Wampie had het vogeltje weer gepakt...

Ik was aan de beurt om te tennissen, dus wat moest ik doen?
Een vriendin die nog niet aan de beurt was, wilde wel naar mijn huis gaan
om de kinderen gerust te stellen. Zo gebeurde.

Ik had al een tijdje die leuke jongen van tennis in de gaten gehad: Roy.
Hij deed ook mee met het tournooi, hij hoorde zelfs bij de organisatie.
Het was een handicaptournooi: iedereen kreeg een ballon aan zijn/haar racket
en als die knalde, mocht je bij Roy een nieuwe ballon halen.
Hoe ik ook mijn best deed, ik kreeg de ballon niet kapot,
dus ik hoefde geen nieuwe te halen bij Roy.
Het was weer wisselen en ik hoorde omroepen: Leny en Roy tegen .....
Wat fijn, dacht ik, ik mag met Roy spelen!
Maar helaas, er werd een andere Leny bedoeld...

Toch had Roy mij opgemerkt, vertelde hij naderhand,
ik had zijn aandacht getrokken met mijn half aangetrokken tennisrokje!

Het tournooi was voorbij en er bleven nog veel mensen napraten.
Toen het tijd werd om op te stappen, zei Roy dat hij op de fiets was.
Ik was met de auto (2CV) met de achterbank eruit
omdat ik 's middags mijn fiets achterin had gehad.
Je mag wel met mij meerijden, zei ik, je fiets kan achterin.
Ik bracht Roy naar huis en dat was het begin van nu al weer 42 jaar samen!

Het jaar 2020 is voorbij. Het begon allemaal zo leuk:
Mijn moeder werd 102, groot feest!

Oom Gé werd 90, groot feest!

En toen kwam corona...

11 Weken lang mochten we niet op bezoek bij onze bejaarde moeder...
Op haar verjaardag zag ze er nog prima uit (zie foto), ze was ook redelijk gezond
en zich nog goed bewust van wat er allemaal om haar heen gebeurde.
Maar 11 weken zonder bezoek van haar kinderen heeft haar de das omgedaan.
Ze werd ontzettend eenzaam en ze kwijnde weg.
Ze dacht dat wij het te druk hadden om op bezoek te komen....

Eerst mocht Marja op een hoogwerker door haar raam (3-hoog) naar haar zwaaien,
daarna mochten wij een paar keer beneden door een raam via de huistelefoon met haar praten,
maar eindelijk mochten wij weer met haar gaan wandelen.

Deze foto is gemaakt op 31 oktober.
Ze vond het heerlijk om weer buiten te zijn.

Het bezoek op haar kamer was strikt beperkt: slechts 4 vaste personen mochten komen.
Waarom alleen de 4 dochters? Waarom Gerard niet? was ma's vraag.
Omdat hij een jongen is?
Het was allemaal zo lastig uit te leggen. Ze begreep er steeds minder van...

En toen kwam op 7 december het verpletterende nieuws: uw moeder heeft corona.
Op 12 december ging ik nog naar haar toe.

Mondkapje voor, plastic schort voor, grote plastic bril over mijn bril, wegwerphandschoentjes aan...
Zo kwam ik bij haar op bezoek. Ze zat te slapen in haar rolstoel.
Ze herkende mij niet...
Geprobeerd met haar te praten, maar ze verstond mij niet door het mondkapje.
Bij het weggaan zag ze toch iets bekends: Dag Leny! Daag!

5 Dagen later overleed ze aan de gevolgen van corona.

Wat een akelig jaar, dat 2020.

Op 21 april 2018 heeft ons koor 't Zingt Geheid een concert gegeven in Wormerveer op het Saens Korenfestival.
Veel luisterplezier!
Klik op de link en daarna op de foto om het filmpje te bekijken.

Ook met Kerstmis hebben wij weer 2 mooie uitvoeringen gegeven, in Westzaan en in Markenbinnen.

Op 1 oktober 2017 ben ik gestopt met werken bij Succesgids. Ik ga nu van mijn pensioen genieten.
Ik blijf nog wel computercursussen geven bij het Scwo.

Een berichtje in de krant: een cruise met The Ramblers! Een leuke boottocht op zondagmiddag, prachtig weer en gezellige muziek!
Verwend worden met koffie en gebak, lekkere hapjes en drankjes! Wat kun je je op zondagmiddag nog meer wensen?

Het begon weer te kriebelen toen ik dat berichtje in de krant las: in Zaandam start er op zondagavond een danscursus zilver ster!
Zullen we weer opnieuw beginnen met dansen? 2 jaar niet meer gedanst en bijna alles vergeten, zo snel gaat dat!
En het is heerlijk om weer een uurtje zo lekker te bewegen!

Op zondagmiddag 6 april hebben we onze jubileumuitvoering gegeven in de Nicolaaskerk in Krommenie.
Iedereen was erg enthousiast. Ook Eveline was er, met Selina.
Zo nu en dan riep ze: Oma! maar verder zat ze aandachtig te luisteren, ook naar de mevrouw met de blokfluit!

We hebben weer prachtige kerstliederen gezongen in Hervormd Centrum Het Pennemes in Zaandam en in verzorgingscentrum De Rosariumhorst in Krommenie.

Wat een gezellig weekend was het! Samen gegeten (heerlijke tomatensoep door Eveline gemaakt), naar het speelparadijs geweest en gezwommen in het tropisch zwemparadijs!

We hebben een geweldige uitvoering gegeven op de korendag in Jisp!
Hier een korte samenvatting.

Wat was het een geweldig weekend, het Ultimate Personal Success Weekend! Inspirerende sprekers, een ontzettend fijne, positieve sfeer, geweldig!
Om na de lunch niet in te zakken, werden er mensen gevraagd die op het toneel wilden dansen. Nou, dat wilde ik wel!

Sinds juni 2012 zit ik op het koor 't Zingt Geheid in Assendelft. We zingen allerlei songs, maar de laatste maanden hebben we ons bezig gehouden met kerstliedjes.
Op zaterdag 15 december hadden we een uitvoering in Krommenie.
Video met dank aan Marian.

Tijdens een weekendje weg brachten we een bezoek aan Enschede, waar ik 45 jaar geleden gewoond heb: Rembrandtlaan 119.
Maar wat een giller! Gerard maakte mij erop attent, dat we helemaal niet op 119 hebben gewoond, maar op 118!
Moeten we nog een keer naar Enschede om een nieuwe foto te maken!

Op 14 juli werd er (helaas niet op het strand, vanwege het weer!) een Tacoyo-les gegeven in de sporthal van Noordwijk. Wat een happening met 200 mensen!

Voor de 29e keer deed ik in het hemelvaartweekend weer mee met de Zaanstad Fietsvierdaagse.
De eerste dag was het prima fietsweer, vrijdags moest ik werken, zaterdags fietste Dylan gezellig mee (35 km!), maar zondag regende het.

Iemand van 65 heeft grijs gepermanent haar...
	Iemand van 65 rijdt in een scootmobiel...
Iemand van 65 zit achter de geraniums...
	Iemand van 65 werkt niet meer...
Iemand van 65 steunt met de handen tegen de muur om overeind te blijven...

Wat een fantastisch feest was het, mijn verjaardagsfeest! Iedereen zag er prachtig uit in 50-er jaren kleding.
Dansen, gezellig praten, lekker drinken en eten, het was echt geweldig!
Henk, Joey en Dylan hadden prachtige foto's gemaakt.
De filmpjes zijn gemaakt door Edith.

De muziek werd verzorgd door dj Steve.
Hij draaide swingende muziek uit de jaren '50.

En al die mooie cadeaus:
de bloemen hebben ruim een week de kamer opgefleurd, het weekendje weg is besproken (eind juli naar een kasteel aan een meer ten zuiden van Brussel), de plantjes staan in de tuin, de orchidee staat te stralen voor het raam, de sinaasappelpers is in gebruik genomen, het boek over de jaren '50 is bekeken (en herkend met een glimlach), ik verheug me nu al op de midweek Barcelona, de boekenbonnen kan ik nog besteden, voor het geld zoek ik nog een leuke bestemming, het tijdschrift is gelezen, het singletje van When is al meerdere keren gedraaid, de link met de prachtige foto's van Henk is naar iedereen gestuurd, de wijn en de kaas waren heerlijk!
Iedereen nogmaals hartelijk bedankt!